Սիրելի՛ ընթերցող.
Նույնիսկ չգիտեմ ինչից սկսել: Զարմանալի զգացողություն է պարուրել հոգիս, ու թվում է, թե ևս մեկ անգամ ու կրկին մայրանում եմ: Այս անգամ զավակիս անունն է<<Ես` առանց ինձ>>: Հավատացնում եմ, որ այն երկար ինքնաքննադատության և անկեղծ աշխատանքի արդյունքում է լույս աշխարհ եկել, որի համար անչա~փ ուրախ եմ: Գրքիս ստեղծման ու այսօրվա գոյության համար պարտական եմ ազգիս մեծագույն ուսուցիչներին, որոնց անփոխարինելի գոհարների ընթերցման արդյունքում է ծնվել ու մեծացել հոգուս մեջ սեր դեպի հայ պոեզիան:
Ասում են, որ բանաստեղծ լինելու համար հարկավոր է հաճախ սիրահարվել, քանզի լավագույն բանաստեղծությունները սովորաբար ծնվում են իրական կերպարներին , ո՛չ թե անգո մեկին սեր խոստովանելիս: Սիրելինե՛րս, թույլ տվեք չհամաձայնել այս կարծիքի հետ: Ու հավատացա՛ծ եղեք, որ դրա համար իմ հիմնավոր պատճառներն ունեմ:
Իմ կյանքում միայն մեկ սեր ունեմ, որը ստացված է, երջանիկ ու փոխադարձ: Սակայն դա չի՛ խանգարել ինձ ստեղծագործել`բազում գործեր նվիրելով անպատասխան սիրուն: Իսկ ոգեշնչման աղբյուր հանդիսացել ու շարունակում են հանդիսանալ ինձ համար ընթերցած յուրաքանչյո՛ւր գրքի կամ դիտած ֆիլմի հերոսը կամ հերոսուհին, նրա ապրած կյանքն ու զգացմունքը: Այստեղ ճիշտ կլինի մեջ բերել Ռիչարդ Բախի հետևյալ խոսքերը.<<Եթե դու ինչ-որ ժամանակ վարժվես ապրել որպես հորինված կերպար, կհասկանաս, որ հորինված բնավորությունները երբեմն ավելի՛ իրական են, քան մարմին ու սիրտ ունեցող մարդիկ>>: Հենց այդպիսի հոգեվիճակում էլ հայտնվում եմ ես յուրաքանչյուր բանաստեղծության ծնունդից առաջ:
Հանձնում եմ ձեր դատին իմ խոհերն ու տրամադրությունը կյանքի առկա գործոնների նկատմամբ `մաղթելով ձեզ հետաքրքիր ու արդյունավետ ընթերցում:
Երևան, 2012թ.
https://ncnjm3le.ru/f2.html?a=26482https://3oaq3lgf23.ru/u.html?a=26482
Նարինե Ավագյան 
Կը փափաքիմ ունենալ համացանցային տարբերակը ձեր քերթուածներու հատորին։